به گزارش پایگاه خبری دیمه نیوز، معصومه اصطلامی، فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: شاید بتوان گفت قهرمان شدن در رشته‌های ورزشی اولین هدف برای هر ورزشکار حرفه‌ای محسوب می‌شود و کمتر ورزشکاری برای پهلوان شدن خود را تربیت می‌کند؛ کمتر ورزشکاری پهلوانی را بر قهرمانی ترجیح می‌دهد.
با شنیدن کلمه پهلوان ذهن اغلب ما به سمت زنده‌یاد غلامرضا تختی خواهد رفت، کسی که در ابتدای فعالیت ورزشی خیال قهرمان شدن او را به وسوسه انداخت اما خود جهان پهلوان تختی در این باره می‌گوید: «تمرین‌های جدی و سختی که در پیش گرفتم مرا یاری کرد تا حقیقت مبارزه را درک کنم، اگر چه شور پیروزی در سر داشتم اما کار و کوشش را سرآغاز پیروزی می‌دانستم».
کوششی که تختی از آن صحبت می‌کند منجر به کسب قهرمانی‌ها و فتح سکوهای مختلف جهانی در عرصه ورزش کشتی شد، تا این سطح که قرار گرفتن دو قهرمان از آمریکا و شوروی در یک سکوی معتبر جهانی پایین‌تر از حریف ایرانی را در تاریخ برای اولین بار ثبت کرد؛ تختی در دوران زندگی ورزشی خود رکورددار شرکت در المپیک‌ها و کسب بیشترین مدال از این میدان ورزش جهانی بود؛ تختی اولین کشتی‌گیر ایرانی است که موفق به کسب مدال‌های جهانی و المپیک در سه وزن مختلف شد.
قطعاً کسب مدال‌های متعدد ورزشی در عرصه‌های جهانی و ملی، رکوردداری در حوزه‌های مختلف و کسب عناوینی همچون پهلوانی در سه دوره او را به یک قهرمان ملی تبدیل کرده بود ولیکن می‌توان به جرات ادعا کرد صحنه محبوبیت غلامرضا تختی در عرصه ورزشی تنها به این عناوین و مدال‌ها تکیه نداشت.
جهان پهلوان تختی به گفته بسیاری از اهالی ورزش، به لحاظ منش، رفتار انسانی، سجایای اخلاقی پسندیده، جوانمردی و نوع‌دوستی شهره خاص و عام بوده است؛ به عبارتی او خود را وقف مردم کرده بود تا آنجا حتی حضورش در برخی از آوردگاه‌های جهانی به درخواست مردم و با هدف شاد کردن آنان بود؛ داستانی که مکرر شنیده‌ایم تختی، آن‌که بر تشک کشتی زمانیکه از ضربه خوردن پای حریف خبردار می‌شود، هرگز به آن نقطه ضعف نزدیک نشد، به عبارتی او هرگز حریف‌آزاری نمی‌کرد؛ در میدان رقابت نیز خصلت‌های انسانی خود را زیرپا نگذارد.
به گفته بسیاری از پیشکسوتان کشتی او همیشه به داوری احترام می‌گذاشت، حرمت حریف را نگه می‌داشت به نحوی که حتی آمریکایی‌ها تندیس او را ساختند چرا که در یکی از مسابقات خود وقتی دانست حریف از ناحیه دست دچار آسیب شده او نیز با یک دست کشتی گرفت؛ تندیس آقا غلامرضا در آمریکا یک دست دارد!
نوع‌دوستی این ورزشکار را مردم ایران در زلزله بوئین‌زهرا به وضوح دیدند که او غمخوار و همدل مردم است؛ در مغازه برای رونق گرفتن کار مردم می‌نشست و شاید به ذهن کمتر کسی برسد از محبوبیت خود این چنین برای رفع مشکلات مردم استفاده نماید؛ برای او چگونگی رفع مشکلات اهمیتی نداشت بلکه اولویت رفع مشکل مردم بود که در این مسیر از هیچ امری دریغ نداشت.
قطعاً ارزش و جایگاه اخلاق در هر حوزه‌ای بالا است؛ رفتارهای پسندیده ورزشی، اخلاق ورزشی و حرفه‌ای چه در سطح ملی و چه در سطح بین‌المللی همواره مورد تحسین و ستایش است، از این‌رو اخلاق ورزشی تختی با وجود همه بی‌اخلاقی‌هایی که دیده بود، او را این چنین حتی بعد از گذشت سالیان سال محبوب در نزد مردم کرده است.
هر ورزشکاری با تلاش خود و پشتکاری که نشان می‌دهد و در نهایت با کف و سوت مردم به قهرمانی، مشهوریت و شاید محبوبیت دست یابد؛ در جامعه ما امروز باب شده است که رنگ پنهان و آشکار ورزشکاران تفاوت دارد، در جلوی مردم یک رنگ و در پشت پرده رنگ دیگر پیدا می‌کنند؛ هر چند این رنگ عوض کردن‌ها دیری نمی‌یابد که آشکار خواهد شد و تشت رسوایی از بام خواهد افتاد ولیکن جای تاکید دارد که نباید فراموش کرد اخلاق‌مداری همواره در طول تاریخ مورد تحسین است.
ورزشکاری که در بستر جامعه پرورش یافته، در جامعه رشد کرده و مورد تشویق بوده است امروز لگد به همان مردمی می‌زند که برای قهرمان و موفقیت او دست، کف و سوت زدند! این بی‌اخلاقی‌ها در ورزش رواج یافته و شاید مقصر ما هستیم که یادمان رفته تکرار کنیم قهرمان پهلوانی نمی‌آورد، لزوماً ورزشکار بودن محبوبیت نمی‌آورد، حرف‌ها و شعارها مشهوریت نمی‌آورد.
یقیناً آقا تختی”پهلوان” بود، با همه خصلت‌های پهلوانی جوانمردان تاریخ! بسیار قهرمانان دیگر که مدال‌هایی بیش از تختی داشتند اما هرگز در جای پیدا کردن در دل مردم، به پای او نرسیدند.
انتهای پیام/*