به گزارش پایگاه خبری دیمه نیوز، معصومه اصطلامی، فعال رسانه ای در یادداشتی نوشت: روز یکم بهمن ماه مصادف است با زادروز فردوسی شاعری که نقش و جایگاه والای وی در زنده ماندن زبان فارسی بر کسی پوشیده نیست.
زبان فارسی زبانی چند هزار ساله است و از آنجا که همواره در طول تاریخ، دست به دست شدن حکومتها در شهرها صورت گرفته و روستاها به دلیل دور بودن از کشمکشهای سیاسی، نقش ویژهای در حفظ فرهنگ سرزمین ایران داشتهاند، در زنده نگه داشتن زبان فارسی نیز روستاها نقش شایستهای ایفا کردهاند و این زبان با همین پشتوانه توانست دستکم به صورت گفتاری و در محاوره پایدار بماند.
بیتردید شاهنامه، اثر بینظیر ابوالقاسم فردوسی، از نظر نگهبانی زبان فارسی دری، گرانبهاترین متن تاریخ زبان فارسی است و تعبیر «عجم زنده کردم بدین پارسی» شایستهترین تعبیر در نقش شاهنامه فردوسی در حفظ زبان فارسی است.
با توجه به این امر که زبان نه لزوماً در حوزه فرهنگ که از جهت هویت ملی حائز اهمیت است، حفظ و پاسداشت از آن نیز جایگاه ویژهای خواهد داشت، چه بسا که همواره حراست و صیانت از زبان فارسی مورد تاکید مقام معظم رهبری بوده است.
ایشان در دیدار با اعضای مجمع بینالمللی زبان فارسی بر ضرورت تلاش برای حفظ زبان فارسی و گسترش آن در میان ملتها و اقوام مختلف تأکید کردند؛ ایشان همواره از زبان فارسی به عنوان یکی از ارکان هویت ملی مردم ایران نام بردند.
پس حفظ هویت ملت بسیار مهم است چراکه ملتی که هویت خود را گم کند در مشت بیگانگان آب میشود و از بین میرود.
به طور کلی اشاره به میزان نفوذ و جاذبه زبان فارسی، ظرفیتهای کمنظیر زبان فارسی، اهمیت فراوان زبان فارسی در رادیو و تلویزیون، تبدیل کردن زبان فارسی به زبان علم یا به تعبیری زبان علم شدن فارسی، تاثیر انقلاب بر ترویج زبان فارسی، لزوم مراقبت از زبان فارسی و ابراز نگرانی نسبت به تهاجم به زبان فارسی در بیانات رهبر معظم انقلاب بسیار دیده شده است.
قطعاً تهاجم به زبان فارسی در محاوره و گفتار برای مردم بسیار ملموس است هر چند در سالهای اخیر با تاکید و توجه قرار دادن رهبری به این مسئله اهتمام ویژهای در این حوزه مشاهده میشود؛ طبق فرموده رهبری در میدانی که قدرتهای جهان برای سلطهطلبیهای فرهنگی خود انواع سیاستها را بکار میبرند، توجه در میان ملتها غالباً به فرهنگها و زبانهایی است که امکانات مادی فراوانی در اختیار دارند.
اصلاح زبان محاوره عمومی و نقش رسانهها در ترویج آن بیشک در راستای صیانت از زبان فارسی گام موثر و مهمی است؛ در سالهایی استفاده از واژههای غلط رایج در محاوره، عدم توجه به املای صحیح لغات، ترویج اصطلاحات و لغات بیگانه در زبان فارسی به این نتیجه رسید که رهبری از فرسودگی و ویرانی زبان فارسی ابراز نگرانی کردند.
امروز به دلیل ضعف و نادرستی نظام آموزشی شاهد اشتباهات فاحش و هولناک املایی و انشایی در بسیاری از رسانهها، چه خارجی و چه داخلی، هستیم؛ استفاده از لغات بیگانه، هر چند در سالهای اخیر بسیار کمتر شده است و اهتمام رسانه ملی در این امر قابل تحسین است، در بین عموم مردم به جهت جلب توجه و ایجاد تشخص رایج است که این امر سبب آلوده شدن زبان فارسی خواهد شد.
رهبری در سالهای گذشته درباره انحطاط زبان فارسی هشدار میدهند و توصیههایی اعم از اختصاص مکان و ضوابطی برای پالایش درست زبان فارسی، فارسیگویی شاعران در شعر، ننوشتن اسم فارسی با خط لاتین، درست یاد دادن زبان فارسی به فرزندان از کودکی، پرهیز از غلطگویی و ترکیبات گرتهبرداری شده، پیشگیری از جزو زبان شدن غلطها و تقویت فرهنگستان زبان را داشتهاند که هر یک راهکارهایی مناسب برای حفظ زبان اصیل فارسی است.
قطعاً نفوذ در این حوزه نیز از طریق بیهویتهایی که تقیزادهوار میخواهند از سر تا پا فرنگی شویم، همواره ادامه خواهد داشت و توجه مستمر به این امر در حوزه فرهنگ باید مورد توجه نه تنها مسئولین که عموم مردم باشد.
تامل در این پرسش نیز خالی از لطف نیست که چرا مردم ما دیگر نمیتوانند با ادبیات اصیل ایران ارتباط برقرار کنند؟
انتهای پیام/*